Wielka dama polskiej poezji, wielki poeta – te określenia padają najczęściej, gdy mowa o Wisławie Szymborskiej.
Maria Wisława Anna Szymborska-Włodek to polska poetka, eseistka, krytyczka, tłumaczka, felietonistka, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1996), członkini założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989), dama Orderu Orła Białego. Urodziła się w Bninie (obecnie część Kórnika) 2.07.1923. Zmarła 1.02.2012 w Krakowie. Od 1931 zamieszkała w Krakowie. W latach 1945-48 studiowała filologię polską i socjologię na UJ. Od 1953 była członkiem zespołu redakcji tygodnika „Życie Literackie”. Tam prowadziła dział poezji oraz stałą rubrykę „Lektury nadobowiązkowe” kontynuowane potem w Gazecie Wyborczej.
Zadebiutowała w 1952 tomikiem poezji „Dlatego żyjemy”, następnie wydała „Pytania zadawane sobie”. Te ówczesne wiersze nie wyróżniają się niczym szczególnym na tle poezji socrealistycznej.
Właściwy, tzw. „drugi debiut”, miał miejsce w 1957. W wierszach „Wołanie do Yeti” poetka zaczęła budowanie dojrzałej poezji. Publikowała bardzo oszczędnie- między rokiem 1958 a 1981 zaledwie 5 zbiorów wierszy. Ale to właśnie dzięki długiej pracy nad tekstami i dużej samokrytyce autorki każdy jej tomik jest arcydziełem, skończoną całością.
Czytaj dalej →